Doktorske studije
Metodologija umetničkog istraživanja II
Dušan Radovanović
Bezbrižni
U ovom projektu, izvedena je inverzija aktivističke umetničke prakse, transformišući situaciju smeštanja i zbrinjavanja beskućnika u umetničku situaciju društvene skulpture. Ovaj rad izaziva afektivnu provokaciju kod posetilaca izložbe i galerijskog sistema kao neutralnog izlagačkog sistema kulture i ukazuje na depolitizaciju i socijalnu marginalizaciju beskućnika, koji su lišeni svog dostojanstva i svedeni na goli život.
Bezbrižni_Sync_Ruska šuma DRadovanovic 2/LINK
: Pisani studentski radoviIvana Ranisavljević
Antitelo klana umetnički je projekat Ivane Ranisavljević iz 2020. godine, koji u tehničkom i materijalnom smislu obuhvata triptih performansa i četvorodelnu svetlosnu instalaciju. Radeći na ovom projektu, prvenstveno na svetlosnim instalacijama, umetnica se našla u ulozi genealoga koji istražuje sopstveno porodično stablo.
antitelo-klana/LINK 2022
Marija Kadelburg
FUTURE, UNTITLED
Umetnička kolaboracija i roditeljstvo
Izložba Future, Untitled (2017) je intiman pogled na značenje savremenog roditeljstva i lične procese kroz koje roditelji-umetnici prolaze. Narativ je formiran kroz sekvence trenutaka, ritmova i saznanja. Naglasak nije na prostoru kao nezavisnom entitetu, već
na strategijama stvaranja prostora kroz proživljeno ili kontempirano iskustvo. Instalacija je dekonstrukcija “osnovnih istina” usvojenih u detinjstu i kontemplacija njihovog značaja za svakodnevne roditeljske prakse: posmatranja, očekivanja, rutine,
rituale, postupke, dokumentovanje i ideje o životu. Biti umetnik-roditelj, je pre svega duboka i sveobuhvatna svakodnevna samo-refleksija.
http://www.marijakadelburg.com
Maya – Marja Janković
„ZONA KOMFORA“ svaki san ima svoje “rem” faze
„ZONA DE CONFORT“
Tretirajući Evropsku Uniju kao primer zone komfora koja je, na neki način, ušla u naše živote i uslovila, tokom dugog perioda, naš odnos i odredjenje ka postavljanju ličnih i kolektivnih ciljeva, gradim projekat “Zona de confort” sa namerom da preispitam kako nas postavljeni sistem primorava da pronalazimo načine zaštite od tog istog sistema i da se odupiremo uspavanosti, spokojstvu, zaustavljenosti koju nam isti nudi. EU je kroz dugi niz godina prisutna kao teritorija-mesto „sna“ mnogih stanovnika i kao referencija državama teritorijalno bliskim, a i drugima, ne tako bliskim. Ali svaki san ima svoje “rem” faze
Mladen Miljanović
Forme namjenjene smrti
Forme namjenjene smrti je analiza nekoliko radova kojima je zajedničko istrazivanje i transformisanje prostora smrti. Oni u pojavnom smislu deluju kao forme smrti, kroz koje se teze istraziti kao specifični pojmovi i forme koje su namjenjene smrti. Predmetni radovi su Vrt uzivanja (2013) koji se temelji na kolekciji motiva sa nadgrobnih spomenika u regionute nigovog graviranja u kompleksnu kompoziciju na crnom granitu. Drugi rad je Udar 1 (2017), granitna instalacija koja koristi vojnu ikonografiju kao imaginarni plan osvajanja Evrope, te u sadrzaju socijalne strategije prezivljavanja i migracija ljudi iz sela Osječani. Poslednji rad u ovoj analizi je Didaktički zid (2019) jedan od poslednjih realizovanih radova koji vojno znanje vezano za taktike kretanja i prevazilazenja različitih prirodnih i vještačkih prepreka transformiše u edukativnu instalciju i publikaciju.
http://www.mladenmiljanovic.com
Mladen Miljanovic _Forme namjenjene smrti_LINK
Maja Rakočević
Ambijentalna postavka Čišćenje/svakodnevna ženska rutina predstavljena vajarskim medijem
Pisanim radom predstavljeni su povodi za nastanak vajarske instalacije, kao i teorijski okvir kroz koji se delo analizira. Opisuje se ambijentalna instalacija i svakodnevna ženska rutina čišćenja doma, tela i organizma u cilju zdravlja, lepote i dugovečnog života. Vodeći borbu sa nametnutim ulogama i stvarne želje za čistoćom, lepotom i zdravim životom – traži se mera u kojoj se prepoznaju sopstveni izbori nasuprot onoga što je nametnuto tradicionalnim obrascima podele rodnih uloga. Prikazuje se način kojim se kroz umetnički rad osvetljava uticaj društva i politike na formiranje stereoptipa o rodnim ulogama, što je u direktnoj vezi sa pitanjem identiteta. Predstavljene su i radionice koje su nastale kao prateći programi tokom realizovanih izložbi u galerijama i muzeju. Na posletku se razmatra kretanje rada, kao važan izraz odgovornosti umetnika kojim se određuje u kom kontekstu će prikazivati svoje delo.
Maja Rakočevic Čišćenje
Maja Rakočević – Prikaz metode LINK
Milena Pešut
Denis
„Denis“ je pesma slobodne forme, napisana kao aritmični tekst slobodnog stila, lirskog i dramskog karaktera, nastao postupkom konstruisanjem teksta mapiranjem različitih jezičkih sistema i ,,instanci iskazivanja“. Osnovni cilj teksta je da je on zapravo privid, pseudo-stejtment nastao u postupku ludizma,, procesa automatskog pisanja karakterističnog za nadrealizam. U pitanju je doslovno istraživanje polje jezika kao takvog, praksa koja je nastala sa razvojem umetničkih praksa zasnovanim na jeziku 60-ih godina. Jezik nije samo sredstvo komunikacije već se koristi i kao dinamično polje koje otelovljuje različite sadržaje. Postavlja se pitanje da li je moguće pisati bez referenci i šta je sve moguće uraditi sa jezikom u poeziji kao fleksibilnoj umetničkoj formi? Da li je jezik odraz referenci našeg iskustva i obrazovanja, smešten u određenim lingvističkim kontekstima i ideologijama? Može li rečenica biti vertifikovana ako nije prihvaćena od strane čitaoca?
Milena Pešut, “Denis je pesma”/LINK
Violeta Vojvodić Balaž
Studija slučaja umetničkog dela Value Quest Bourse
Elektronska alegorija Value Quest Bourse (Potraga za vrednošću) je razvijena na osnovu
studije slučaja, tj. praktičnog znanja, analize realnog konteksta i razvojnih faktora koji su doveli
do finansijske krize 2008. godine. Koristeći analitičke i reprezentativne forme karakteristične
za praktičnu ekonomiju i novčani kapital uspostavljena je paralela između umetničkog simulakruma
i tržišnog simulakruma. VQB simbolički iskaz bazira na igrama na sreću (rulet = kazino
kapitalizam) ali tome pridodaje egzaktne ekonomske mehanizme, berzanske izveštaje i
finansijske instrumente koje koristi kao alegorijske forme. Studija slučaja Od Marksa
do Matriksa je empirijska analiza koja promatra umetnički objekat (Value Quest Bourse)
u okviru realnog ekonomskog konteksta. Realizovana je kao paralelan sinhronistični prikaz u kom su
juksta-pozicionirani VQB interfejsi i socio-ekonomski kontekst.
/ Urtica / Violeta Vojvodic “Od Marksa do Matriksa” / LINK
Urtica, Value Quest Bourse, 2011 http://valuequest.info
Ivana Stojaković
Tekst se odnosi na analiza triptiha instalacija pod nazivom Inicijacija. Kroz objašnjenja tehničke realizacije pojedinačnih instalacija i opis njihovih prezentacija u izlagačkom prostoru kao triptiha, prikazano je kako pristupam ograničenjima koja nameću umetničke tehnike, mediji i izlagački prostor, odnosno kako tražim altrnativne pristupe tim ograničenjima u cilju postizanja novih i nepredviđenih kvaliteta.
Ivana Stojaković ANALIZA TRIPTIHA ‘’INICIJACIJA’’/LINK
Ivana Stojaković
Tanja Juričan
Analiza postavke THE PRECIOUS THINGS
Tema rada odnosi se na analizu postavke “THE PRECIOUS THINGS”, koja je izlagana u novembru 2011. godine, u galeriji Doma Omladine Beograda. Tekst je struktuiran u vidu kratkog objašnjenja izložbene celine, odnosno tematskih korespodencija na osnovu kojih su radovi povezani, kao i kratkih opisa (objašnjenja) idejnih koncepcija pojedinačnih radova uključenih u postavku. Pored tehničkih opisa, tekstom su data objašnjenja postupaka i metoda primenjivanih prilikom realizacije radova, i sugerisani su potencijalni ciljevi, odnosno efekti izložbene koncepcije.
Tanja Juričan, “THE PRECIOUS THINGS” / LINK
Tanja Juričan DOB galerija 2011
Vahida Ramujkić
ISTORIJE U RASPRAVI Ko može da piše naše istorije?
Istorije u raspravi je projekat koji je u toku. U osam godina postojanja njegov razvoj odvijao se neravnomernim tempom i uglavnom u malim koracima. Biblioteka se tri puta selila a radionice su se dešavale kada bi se za to pojavljivali odgovarajući organizacioni uslovi i interes za bavljenje odrđenim istorijskim temama.
Eskalacija revizionističkih tendencija u celom regionu čiji smo svedoci već duži broj godina stvara i povećanu potrebu za bavljenje aspektima i analizom ovih fenomena ali sa durge strane takođe svedoci smo i toga da postoji sve manje prostora gde se ovim temama može baviti na način koji ne podleže dominantnim ideološkim okvirima.
Vahida Ramujkić, “Istorije u raspravi” / LINK
Vahida R.52.Oktobarski Salon,Beograd,2011
Doktorske studije
Metodorologija umetničkog istraživanja I
Marija Kadelburg
M(other)
Fenomenologija ontološkog sopstva majke u savremenoj umetnosti
Diskurs o majčinstvu u savremenoj umetnosti, reflektuje transformaciju iskustva majčinstva u 20. veku kroz redefiniciju porodice, promenom kulturnih i socijalnihvrednosti, kao i dostignuca feministickih pokreta. Lik majke u umetnosti, star koliko i samo čovečanstvo, postao je simbol kreativnosti i metafora za majku Zemlju. konografija majčinstva u modernoj, a narocito u savremenoj umetnosti, analizira sve ranije predstave majčinstva u umetnosti i otkriva tekucu “borbu za uspostvaljanje novihgranica izmedju polova i seksualnih uloga”, u odnosu na implikaciju vekovnog autoriteta očinstva. Heterogenost slika majčinstva u savremenoj umetnosti ukazuje na široku i upadljivu konfrontaciju sa ograničavajućim društvenim normama prošlih vremena i predstavlja platformu za dijalog o novim formama majcinstva. Primenom biotehnologija u ostvarivanju majčinstva, uvodenjem queer majčinstva, podržavanjem dijaloga o podizanju transrodne dece, reformom socijalne zaštite, i drugim promenama, umetnost omogućava evoluciju majčinstva.
http://www.marijakadelburg.com
Marija Kadelburg _ M(other) / LINK
Dijakstra- Saskia
Ivana Stojaković
Umetničko stvaranje kao sredstvo samospoznaje u umetnosti Anri Mišoa
U tekstu se traži odgovor na pitanje: Da li proces umetničkog stvaranja može i kako da bude sredstvo samospoznaje samom umetniku? Odgovor je tržen kroz kratak istoriski pregled umetničkih pravaca i umetnika koji su svoj rad povezivali sa unutrašnjim duhovnim procesima i nesvesnim, a zatim i kroz obimniju analizu umetničkog i naučnog rada Anri Mišoa koji je svoja istraživanja prevashodno orjentisao na istraživanje nesvesnog i ljudske psihe.
Ivana Stojaković “UMETNIČKO STVARANJE KAO SREDSTVO SAMOSPOZNAJE”/LINK
Anri Mišo
Vahida Ramujkić
ANTIMODERNISTIČKI PROJEKAT MODERNIZMA ili DRUŠTVENA ARHITEKTURA ANTOANA GAUDIJA
Tekst se bavi manje poznatim aspektima dela Antonija Gaudija, a odnosi se na njegov rad u okviru Pshijatrijske Klinike San Boj između 1903 i 1912 godine, obelodanjenim tek 100 godina po njihovoj izgradnji, kao rezultat istraživanja geologa Daniela Barbea Farrea i arhitekte Davida Aguiljoa Galileje obavljenih početkom 2000ih. Dovođenje ovih građevinskih konstrukcija, dotad pripisanih anonimnom autoru, u vezu sa radnim opusom jednog od najprominentnijih predstavnika modernističke arhitekture Antoana Gaudija stavlja jedno sasvim novo svetlo na razumevanje njegovog arhitektonskog dela u sociološkom smislu.
Vahida Ramujkić “Društvena arhitektura” / LINK
Gaudi’s Chimneys by Louis Montrose 2014
”Teorija informacije: Entropija i Redundanca”.
Teorija informacija ne proučava značenje poruke, već mogućnost alternativa koje određuju neki informacioni događaj. Ona može poslužiti kao terminološki izvor za koncepte poput enkodiranja, dekodiranja, bita, izvora informacije, poruke, koda, predajnika, signala, kanala, medijuma, šuma, prijemnika, informacionog odredišta… Takođe daje formalni metodološki okvir vezan za strukturu umetničkog izraza u vidu redundance―mere normiranog dela poruke, entropije―mere kvantitativnog unosa inovacije, kao i uticaja kanala (karakteristike medija i pojava šuma) na prenos i krajnje dekodovanje poruke. U uslovima današnje brze Internet komunikacije ovo su fundamentalni pojmovi neophodni za analizu percepcije, razumevanja i propagacije (umetničkih) poruka na vebu.
Urtica/Violeta Vojvodić Balaž Teorija informacija/ LINK
Bojana Knežević
Eksploatacijom protiv eksploatacije
Umetnica italijanskog porekla, Vanesa Bikroft (Vanessa Beecroft), poznata je po provokativnim performansima i diskutabilnom odnosu prema ljudkom telu, koji njen umetničkoistraživački rad dovodi na granicu sa sadizmom i eksploatacijom. Postavljajući sliku žene (ređe, uniformisanog muškarca) kao esencijalni kontekst istraživanja, ona otkriva specifičnu ekspresivnu formu, istražujući pitanja i opesesije povezane sa telom, lepotom i identitetom. Stvarni i umetnički identitet Vanese Bikroft ne može se razdvojiti. Svaki rad – performans odraz je psihofizičkog stanja umetnice. Uvodni deo rada Vanessa Beecroft – Eksploatacijom protiv eksploatacije stvara globalni prikaz procesa umetničkoistraživačkog rada umetnice, i daje uvid u stvarne životne okolnosti u kojima on započinje. Deo The Book of Food bavi se samim počecima umetničkog stvaralaštva Vanese Bikroft, analizirajući sistematično urađen dnevnik posvećen borbi sa poremećajem ishrane – bulimijom. Deo VB serije (Rad sa modelima) obrađuje VB serije performansa u kojima umetnica koristi tuđe telo kao osnovni umetnički materijal, te odnos prema modelima, koji njeno stvaralaštvo večno pozicionira na granici između etike i estetike. Deo Slučaj Sudan posvećen je dokumentarcu “The Art Star and the Sudanese Twins” (Pietra Brettkelly), koji prati šesnaestomesečni boravak umetnice u Sudanu i novom talasu u VB seriji performansa Vanese Bikroft, koji je inspirisan genocidom u Darfuru.
VanessaBeecroft -2001
Nikola Vetnić
Istraživanje odnosa rekreiranog i istorijskog performansa tokom retrospektive Marine Abramović
Performans, kao umetnička forma koja se suprotstavlja ideji umetnosti objekta i koja stavlja umetnika u sam centar stvaralaštva, jeste pre svega vezan za umetničko “ovde i sada”, kao i često veoma snažnu personu umetnika-izvođača. Kakve promene se dešavaju u mediju performansa kada se ranije izvedeni i priznati performansi počnu rekreirati, kao što je to slučaj u skorim radovima Marine Abramović? U ovom radu biće reči o ideji rekreiranja istorijskih performansa, o novim svojstvima koja ovaj medij time stiče, kao i o novom pravcu kojem, sada većinom priznati, umetnici performansa vode sopstvenu formu.
Marina Abramović: The Artist Is Present Photo by Marco Anelli. © 2010 Marco Anelli
Milan Kulić
RAZMATRANJA JOZEFA BOJSA O UMETNOSTI I PLASTIČKOJ FORMI
Bojsova specifična i proširena umetnička forma koja potiče iz njegovog humanističkog viđenja društva i vere u sposobnost umetnosti da transformiše to društvo, jeste koncept koji kombinuje objekte, jezik i akcije. U njegovoj individualnoj mitologiji koja izražava privatni, subjektivni i opsesivni svet čoveka kao stvaraoca u poznoindustrijskom masovno-medijskom društvu, sukobljava se subjektivni (lični) svet stvaraoca i hiperrealistička bezličnost – na ovaj način akcenat se stavlja na dva iskonska oblika umetničkog obraćanja : introspektivno (psihološko) i mesijansko (socijalno). Za Bojsa u prvom planu stoji samo čovek i razvoj njegove svesti, i tu on pokušava da aktivira sve velike mogućnosti koje su sadržane u umetnosti. Društvo treba oblikovati tako da svaki čovek postane umetnik.
Milan Kulić, “Razmatranja Jozefa Bojsa o umetnosti i plastičkoj formi” / LINK
Beuys_I_like_America_and_America_likes_me
Ranko Travanj
EXCESS, UTOPIA, DETRITUS
Uvod u rad Thomasa Hirschhorna
Thomas Hirschhorn je umetnik čiji bi se rad mogao čitati u post-utopijskom, komemorativnom kontekstu u odnosu na avangardističku tradiciju. Instalacije koje postavlja u javne prostore, su dekonstruisani (pseudo)arhivski prostori posvećeni tragičnoj prošlosti moderne ili proizvodnom ekscesu savremenog društva. Spomenici, oltari i trafike su posvećeni zapadnim filozofima, umetnicima i književnicima koji su uticali na Hirschhorna i za koje je bio emotivno vezan. Formalno, Hirschhorn se nadovezuje na tradiciju anti-form umetnosti, minimalizma i arte povere, ali umetnost kojom se bavi je neka vrsta ulične umetnosti koja uključuje interakciju sa slučajnom, ne- ekskluzivnom publikom, što joj daje relacioni aspekt.
Ranko Travanj, “EXCESS, UTOPIA, DETRITUS” / LINK
Thomas Hirschhorn
Milica Ružičić
VOINA
Možemo reći da umetnički kolektiv Voina sprovodi precizno planirane diverzivne akcije na javnim mestima, sa vrlo jakim utopističkim narativom, čiji je cilj propaganda kritike postojećeg sistema. Ono što jeste značajan doprinos ove grupe je ukazivanje na mogućnosti koje se pružaju u polju koje se nalazi ne na margini, nego izvan margine. Ovaj slučaj je primer prakse koja egzistira van okvira i čiji je cilj i koncept upravo baziran na napadu na ove okvire, otvorenom sukobu i provokaciji istih, ukazivanje na njihovu skučenost i bizarnost. Mogli bi reći da su neke asocijacije u njihovim radovima pomalo bukvalne, često i vulgarne, ali oni ne biraju reči, već smatraju da se izražavaju upravo jezikom društva koje je degradiralo sve etičke principe, te da su psovke upravo prikladan jezik za obraćanje savremenom sistemu. Ono što je možda najvažnije u pogledu rada ove grupe jeste to što su njihove akcije vrlo inspirativne. Hrabrost sa kojom oni napadaju institucije, potpuno zanemarujući moguće posledice i negirajući snagu tih institucija, ostavlja utisak da čak i mala grupa ljudi, uprkos svemu, može nešto da učini. To je poruka koja u današnjem vremenu opšte apatije budi značajnu nadu. Nije teško zaključiti da je ovakav pristup umetnosti kao kritičko-političkom delovanju u celom svetu i dalje zatvoren u andergraund kulturu, pažnja medija se možda samo u retkim trenucima usmeri ka ovakvim praksama i vrlo kratko potraje, verovatno iz straha od njihovog subverzivnog potencijala.
Milica Ružičić, “Voina” / LINK
Policajac u svešteničkoj mantiji “Mento-pop” photo by Илья Фальковский 2008. http://en.free-voina.org/
Stefan Tasić
SPECIFIČNOSTI ODNOSA PREMA TELU I TELESNOM U RADU SINDI ŠERMAN
U kontekstu umetnosti nakon sedamdesetih godina dvadesetog veka
Sindi Šerman deluje u polju liberalne političke tradicije, za koju je konstitutivno razumevanje tela kao bilo kog drugog sredstva za obezbeđivanje moći. Pitanje je koja se značenja otvaraju u rascepu između očekivane i aktuelne slike koju Šermanova nudi posmatraču. Njen rad najčešće ukazuje na konstruisanu, simulakrumsku prirodu rodnih razlika, a medijum kojim ona to postiže je upravo isti onaj koji te razlike i održava. Svojim fotografijama ona u duhu postmoderne simulacije oponaša slike koje su značenje i dobile podražavanjem. U svojim Filmskim kadrovima ona predstavlja žene kao objekte namenjene činu gledanja. U kasnijem radu njeno sopstveno telo putem maskiranja (modna lutka, marioneta, erotski fetiš) postaje metafora/alegorija veštačkog, artificijelnog tela, kao i materijalizacija potisnutog erotskog objekta.
Stefan Tasić, “Sindi Šerman” / LINK
Cindy_Sherman, History portraits.
Krkobabić Miodrag
YBA
Lice i naličje fenomena Briljantne! YBA Senzacije. Uslovi i uzroci nastanka kao i posledice delovanja samoorganizovane neformalne grupe vizuelnih umetnika, kasnije nazvanih, The Young British Artists (Britart). Demistifikacija opštih mesta i prava uloga: Goldsmit koledža – Demiana Hersta (Damien Hirst) i izložbe Freeze – Čarlsa Sačija (Charles Saatchi) i izložbe Sensation – Britanskog Saveta (British Council) i izložbe Briliant! u revitalizaciji britanske pop kulture.
Radna bibliografija: Friedlander, Jennifer, Feminine look: sexuation, spectatorship, subversion, New York, SUNY Press, 2008.Rosenthal, Norman, Sensation: Young British Artists from the Saatchi Collection, London, Thames and Hudson, 1998.Rothfield, Lawrence (ed). Unsettling ‘Sensation’: Arts-Policy from the Brooklyn Museum of Art Controversy. Rutgers University Press, 2001.Stallabrass, Julian, High Art Lite: British Art in the 1990s. London, Verso, 2006.Young, Alison, Judging the Image: Art, Value, Law, London, Routledge, 2005.
Krkobabić Miodrag, “Britart” / LINK
Damien Hirst A Thousand Years 1991
Darko Stojkov “Niclas Hallberg” / LINK
Milena Pešut
Art & Language
Konceptualna grupa likovnih umetnika, teoretičara i kritičara Art & Language, osnovana je 1968. u Koventriju u Engleskoj. Tekst je usredsređen na kontekste delovanja grupe kroz različite platforme, među kojima je i časopis Art & Language (1968 – 1985). Okarakterisan je proces umetničkog istraživanja grupe, primenjeni odnos teorije i prakse, teorijske artikulacije, promene paradigmi i konteksta, primene vizuelne umetnosti kao produkcije, tumačenje odnosa slike i teksta, i kritike visoke škole modernizma i konceptualne umetnosti. Propraćene su promene u delovanju grupe sedamdesetih kada se okreću političkom angažmanu, i osamdesetih slikarstvu. U oba slučaja zadržavaju diskurs utemeljen na prethodnim radovima grupe kao što je Index01 (1972), što će postati osnovna karakteristika njihovih radova i u devedesetim. Art & Language su značajni za savremenu umetnost jer su uticali na shvatanje i prihvatanje diskursa o umetnosti kroz različite umetničke produkcije u svetu umetnosti i uticali na menjanje modernističkog diskursa na engleskim univerzitetima.
Milena Pešut, “Art & Language” / LINK
Art & Language, Index 2 (III), 1972. instalacija,
Lisson Gallery, London
Maya – Marja Janković
Kontekstualne umetničke prakse danas i „NO“
Evolutivno dejstvo dela kontekstualne umetnosti, kao post produkt procesa, više je nego dovoljno da se udje u riskantno polje postojećih teorija i izazova za stvaranjem sopstvenih. Reč je o sagledavanju do koje mere kontekstualne umetničke prakse postaju društveni faktor i katalizator promena u društveno-političkom i socijalnom sisitemu.
Sama pojava i razvoj kontekstualne umetnosti tokom XX veka i njena apsolutna prisutnost krajem XX i početkom XXI veka dovela je do evidentnih pomeranja granica delovanja umetničkih projekata na društvo. Sam umetnik menja svoj lični odnos i način ponašanja prema samom sebi, okolini i stvarnosti. Istovremeno i publika menja svoju formu posmatranja, i interakcije sa umetničkim delom. U takozvanim demokratskim, liberalnim društvima umetnik (bi trebalo da) ima odredjena prava koja zaštićuju integritet njegovog stvaralačkog istraživanja, ali ona nisu jasno definisana i pojava „kažnjavanja umetnika“ u tim istim društvima je prisutna. Primer jednog od umetnika (Santigo Sierra) koji svoj umetnički rad ne prilagodjava zahtevima „liberalnih“ sistema nam potvdjuje koju snagu i uticaj može imati ovakvo umetničko delovanje danas.
Beskompromisno „No“ ima presudnu ulogu u ovom procesu.
Maya – Marja Janković -Kontekstualne umetničke prakse danas i „NO“/LINK
Santiago Sierra “NO”
Master završni pisani rad
Danilo Bursać
PRIČAŠ SA ZIDOM
Kao i većina mojih radova i ovaj se bavi potragom za odgovorima na neka od ključnih ontoloških pitanja o umjetnosti uopšte, o mojoj umjetničkoj praksi, o odnosu umjetnika i svijeta umjetnosti, umjetnika i djela, umjetnika i institucija umjetnosti, umjetnika i publike i tako dalje.
Namjerno i svjesno se postavljam u jedan apsurdan položaj u kojem se inače nalazim samo u nekakvom figurativnom i metaforičkom smislu. Ipak ovaj put to radim i doslovno, te iz ove jukstapozicije sebe kao umjetnika i zida galerije kao institucije umjetnosti pokušavam da kroz razgovor dobijem odgovore na neka od gore navedenih pitanja iako unaprijed znam da je nešto takvo nemoguće i da izlaz iz ove apsurdne situacije ne postoji.
Pričaš sa zidom/LINK 2022
Dea Džanković
Burn/Out i prethodni performansi na glavnom predmetu transmedijskih istraživanja su izvođeni u kontekstu javnog prostora i izlazili su van institucionalnih okvira, kako bi se kreirala situacije bez akademskog „šuma“, i kao takvi su teorijsko uporište pre svega imali u situacionističkoj internacionali. Burn/Out predstavlja kolektivni performans koncipiran kao vrištanje žena na javnim mestima u Beogradu, tačnije kod spomenika Stefanu Nemanji, kod Skupštine, i ispred fakulteta Likovnih umetnosti. Performans se bavi pre svega jednim savremenim fenomenom koji se javlja kao prolongirani odgovor na hronični stres, i smatra se stanjem mentalne, emocionalne i fizičke iscrpljenosti. Najčešće se ovaj čin sagorevanja dovodi u vezu sa pritiscima na poslu, ali se, isto tako, može desiti i kao odgovor na društvena dešavanja, nejednakost i neravnopravnost koji su sve učestaliji u kapitalističkom društvu.
BurnOut/LINK 2022
Milica Bilanović
Napušteni prostori bivše industrije koji su nekada bili javno vlasništvo, sada su potpuno odvojeni od javnosti, nedostupni i uništeni. Prostori samouprave odavno su postale privatna svojina čiji vlasnici nikada nisu ni kročili u njih. Ovom radnjom preuzimam poslednje oblike života – nametljivu vegetaciju koja je izrasla na površinama, pokrivajući tako ostatke industrijskog bilja. Samonikle biljke sa svojim korozivnim uticajem poslednja su faza transformacije ovih heterotopija. Oni sugerišu nemar ovih prostora koji su prepušteni uticaju vremena i lišeni svoje izvorne funkcije. Izvlačenjem biljaka, reprodukcijom i izlaganjem u galerijskom prostoru želim da podignem interesovanje publike za kolektivnu svest i ideju o zajedničkoj brizi o ovim biljkama.
Plants / industrijska postrojenja / LINK 2021
Tijana Petrović
Svidja mi se što ste naivni
Pošavši sa platformi nekropolitičke i dekolonijalne teorije, predmet ovog rada obuhvata lični pregled i kritiku granica, odvojenosti, definisanih uloga i agensa proizvodnje matrice moći. Razmatra se problem univerzalnog narativa i dostupnih informacija o životu i situaciji na Kosovu koje se pružaju ljudima van tog konteksta, kao i naivnost sa kojom sam prišla tematici. Jedna od teza koja se u ovom radu, kroz lični i naivni pogled pojavljuje, je da neoliberalna ideologija demokratskih prava ima za posledicu proizvođenje permanentnih vanrednih stanja izvan granica Prvog sveta, kao i proizvođenje definisanih uloga i dubokih identitetskih i kulturnih rascepa i razlika.
Svidja mi se što ste naivni/LINK 2021
Ivana Kosanović
Zagrljaj kože – video rad
Godinama sam po buvljacima kupovala nove cipele koje je neko odbacio. Imale su u sebi neku sceničnost. Nisam ih kupovala da ih nosim. Otvorila sam svoj bogati fundus posebno biranih modela cipela, posebno biranih po svojim formama, od napadno dizajniranih do bizarnih. Primetila sam da neke s vremenom počinju da propadaju, da se ljušte i pred mojim očima razgrađuju. Jedan par cipela dugo je stajao u kesi koja se u mojim rukama pretvorila u prah. Namera revizije uvek pretpostavlja neku vrstu obračuna, sa stvarima, sa sobom. Kao prostor konflikta, ali i spajanja, postavila sam vodu, kao najčešći simbol nesvesnog iz koga izviru snovi, slike, strahovi.
Iz tih skrivenih arhiva podsvesnog otvorili su se prizori uobličeni radnjom koju izvodim. Potopila sam cipele i uronila sebe. S druge strane kamere nema nikog. Tu je samo moje oko. Gledanje same sebe kroz objektiv, sem što implicira pogled kao osnovnu premisu voajerizma, sadrži u sebi i nešto sadističko – kao da se telo objektivom drži na nišanu.
“Zagrljaj kože” Ivana Kosanović / LINK 2020
Lazar Milanović
Glavne odrednice teksta tiču se analize završnog master rada’’White power’’ izloženog u
okviru studentske izložbe na Fakutetu Likovnih Umetnosti školske 2011/2012.
Formalna i teorijska obeležja umetničke prakse koj ću obrazlagati, potiču iz konceptualne umetnosti, Fluksusa i minimalističke umetnosti, i njeni uticaji se svode na svojevrsni vokabular, leksičku osnovu. Džasper Džons (Jasper Johns), Robert Raušenberg (Rauschenberg) i Novi realisti koriste ready-made kako bi stvorili sopstvenu retoriku o predmetu i sopstveni sociološki diskurs. Uvođenje intimnog umetnikovog sveta u strukture umetnost šezdesetih dovodi do dotad nepoznatih situacija i naknadno usmerava naše razumevanje te umetnosti ka manje formalističkim i u većoj meri psihologizirajućim viđenjima. Razume se, ovo recikliranje podrazumeva određeno estetsko stanovište: ono predstavlja dokaz da umetnička struktura nikad nije ograničena na jednu jedinu igru značenja. Svet nije ništa drugo do haos kome se Čovek suprotstavlja posredstvom reči i forme.
Lazar Milanović, “Značenja u umetnosti” / LINK
Lazar Milanović, Buncanje, 2012
Jelena Jovčić
„Nevidljivi“ je delo otvorenog tipa koje se sastoji iz dva dela, eksperimentalnog filma i video instalacije. Svaki deo može da se prezentuje nezavisno, ali i kao zajednička celina. Imenom i kontekstom, rad se poziva na Rancière -ov pojam nevidljivosti i problematizuje potlačenost dela populacije koja je gubitkom poslovne sposobnosti izgubila osnovna prava i postala građanski mrtva i nevidljiva. Izmešteni iz društva postaju nevidljivi, postaju njegova publika. U radovima „Nevidljivi – publika“ i „Nevidljivi – portreti“ oni se izmeštaju u polje vidljivosti njihovog položaja u društvu. Rad otvara prostor „susreta“, može se reći i „eksperimenta“ između posmatrača i „izloženih“. „Nevidljivi“ u interakciji sa posmatračem pokreće polje kognitivne disonance i granice kulturno prihvatljivog u njemu kao sudeoniku društva.
Jelena Jovčić, “NEVIDLJIVI” / LINK
Jelena Jovčić, “Nevidljivi”, 2019.
Lazar Zagrađanin
Centralna tema teksta je Augmented reality (-srp.: Proširena realnost) aplikacija koja je moj završni rad na master studijama. U pitanju je rad koji se bavi manipulativnim metodama marketinga. Aplikacija, namenjena upotrebi na mobilnim telefonima, ima za cilj da razotkrije metodologiju kojom se marketing služi pri odabiru reči za promotivni materijal. Osetljivost ljudi na uticaj marketinga potiče od očekivanja društva koje komformizam, mladost i lepotu stavlja na pijedestal i promoviše stalno stanje sreće kao mogućnost i normu. Stoga, jedan pasus ću posvetiti sprezi između očekivanja koje dolaze iz društva i obećanja koja nudi marketing. U poglavlju ,, Interaktivnost“ navodim još dva rada sa master studija koji sa radom ,,Bez naziva“, AR aplikacija imaju tu sličnost da zahtevaju aktivno učešće.
Lazar Zagrađanin, “Veza marketinga i društvenih stega” /LINK
Lazar Zagrađanin, “Bez naziva”, 2019.
Petar Kovačević
„DEČAČKA FANTAZIJA U OBLIKU KRATKOG ANIMIRANOG FILMA“
Kratki animirani film pod nazivom Scorch World nastao je kao otelovljenje dečačke fantazije autora koji stvaranjem iste pokušava da razume sopstvene težnje ka stvarima kao što su nemi karakteri skrivenih lica i narativi cija je srž zasnovana u njegovim kontraškim tendencijama. Rad je pretežno izveden tehnikom digitalne 2D animacije sa dodatnim 3D elementima koji su naknadno rotoskopirani tako da stilski izgledaju ujednačenije sa svojom okolinom.
Dečačka fantazija u obliku kratkog animiranog filma Petar Kovačević/ LINK
Nina Momčilović
Замолила сам зенске укућане, мајку и баку, да по мом цртежу исплету два пиштоља. Испрва ми је довољно узбудљива била помисао да ћу направити плетене, мекане пиштоље са којима ћу моћи да се поиграм јер су безопасни. Међутим, како су радови одмицали, схатила сам да суштина није у готовом производу, него у времену и процесу рада. Жене у женском послу, плету пиштоље , разговарају и саветују младе девојке. Желела сам да оружју одузмем хладноћу самог материјала, да остане потпуно празан. Само љуштура женске руке. Пожелела сам да заиста могу на неки начин да онеспособим оружје.
Transmediji/Zoran Todorović 